.
De twee Poggen 
(von Rudolf Bruns)

Twee Poggen, de satten 
an’t Water to pratten.
De Oll see: “Mien Fründje,
gien Pogg unner d’ Sünntje
singt feller as ik!“
„Och, do di neet dick,
wat Beters hebb ik“,
see daarup de jung.
„Kiek hier mal mien Tung!
Kannst löven, mien Fründje,
gien Pogg unner d’ Sünntje
hett `n langer as ik!“

Un as se so satten 
to brasken un pratten,
to bibbeln un babbeln,
to kibbeln un kabbeln
um Lung un um Tung - 
heel grieselk dat klung -
do keem sacht mit Jappen
de Storke anstappen,
kreeg eerst de een, 
dann de anner bi’t Been,
see: „Klaart man de Fraag
nu beid in mien Maag!
Wat pratt’t ji so luut!
Kiek, nu is dat ut!“  


.